W okresie wiosennym, w czasie powrotu do czasu letniego może dojść do niewielkich zaburzeń snu. Zmiana czasu prowadząca do jego skrócenia skutkuje trwającymi kilka dni zaburzeniami zasypiania, wrażeniem, że sen nie jest regenerujący. Mogą pojawić się zaburzenia koncentracji uwagi, opóźniony jest czas reakcji (krótko po zmianie czasu na letni zanotowano na przykład zwiększoną ilość wypadków komunikacyjnych). Objawy te mijają samoistnie po 3 – 4 dniach.
Zauważono jednak, że dla niektórych ludzi zmiana czasu na letni może być nawet zagrażająca życiu. Chodzi o pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Z badań specjalistów University of Alabama w Birmingham (USA) wynika, że skrócenie czasu snu o godzinę zwiększa o 10 % ryzyko wystąpienia zawału serca. Zdaniem Martina Young zmiana czasu powoduje zakłócenie naszego wewnętrznego zegara biologicznego, co wiosną nasz organizm odczuwa najmocniej.
Innym zaburzeniem związanym z niedostosowaniem endogennego rytmu snu i czuwania do warunków zewnętrznych jest syndrom Jet Lag (zaburzenie związane ze zmianą stref czasowych). Objawy tego zaburzenia w postaci zaburzeń zasypiania i uczucia senności w dzień wynikają z niemożności szybkiego przystosowania się do nowej strefy czasowej. Syndrom Jet Lag jest silniejszy przy zmianie kilku stref czasowych, częściej dotyczy osób podróżujących na wschód (dochodzi wtedy do wymuszenia przyspieszenia fazy snu) oraz starszych. Objawy zanikają samoistnie po około 10 dniach. Osoby podróżujące daleko w celu złagodzenia zespołu Jet Lag mogą stosować okresową fototerapię, kilka dni po zmianie strefy czasowej mogą przyjmować melatoninę w dawce 2-5mg lub leki nasenne nowej generacji ( zolpidem, zopiklon, zaleplon).